چه بر سر ما آمد؟

رئال مادرید و مادریدیسموها در لیسبون به اسمان رسیدند. روزهای خوشی بود، همه متحد بودند وتیم می خواست با دستاوردش و آمارهایش در تاریخ جاودانه شود. چهار ماه بعد، رئال مادرید مثل یک اسباب بازی شکسته است.هواداران کسانی را هو می کنند که زمانی اسطوره شان بودند. اول کاسیاس که در حالی او را مقصر گل اول می دانند که  بنزما با ناکامی در مهار تیاگو دلیل اصلی دریافت این گل بود. پس از آن سوتها نصیب کریم شد، بازیکنی که پاس گل فوق العاده کریستیانو را با یک استپ عجیب از دست داد. در نهایت نوبت هو شدن فلورنتینو پرز بود.من اعتقاد دارم که در لحظات سخت همیشه سکوها باید بیش از پیش از تیم حمایت کنند. باید در لحظات سخت کنار تیم بود.اما حقیقت این است که هواداران از مدیریت ضعیف تیم پس از بردن دسیمای رویایی ناراضی هستند. قابل توجیه نیست که تیم مان نسبت به سال قبل ضعیف شده باشد و امیدی هم به اعضای نیمکت نباشد.دیشب اتلتیکو دوئل را با تعویض هایش برد : گریزمن ، آردا و … بازیکنان با کیفیت. در لیسبون، دی ماریا در ترکیب بود و به عنوان بهترین بازیکن میدان برگزیده شد. در مادرید قهرمان ، ژابی هم بود ، بازیکنی که دیروز بهترین بازیکن بایرن در مقابل اشتوتگارت بود، 11.8 کیلومتر دوید و در 150 صحنه نقش داشت. کاسمیرو در پورتو درخشید،دیگو لوپز دل تیفوسی های میلان را ربود و موراتا دیشب برای یوونتوس اولین بازیش را انجام داد. حقیقت این است که آنجلوتی  هر چند که باگاهش صاحب بیشترین بودجه دوران فوتبال را دارد، تیمی ضعیف تر از فینال لیسبون را در اختیار دارد. یکی ز دوستان دیروز می گفت:” برای کسی که به سمت اشتباه پارو می زند، باد به سمت موافق نمی وزد.”